DEMİRCİ

ELLER DEMİR DÖĞERDİ
NİCE DEMİRLERE ŞEKİL VERDİK.
YİNE VERECEĞİZ...
YİNE VERECEĞİZ...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

mavi derinlik düşleri

Resim
mavi derinliğin gizemini çözmek...bir yunus gibi saatlerce derinlerde olmak...bir zamanlar düşlerim derinlerdeydi...unutmadım...ama düşlemeye korkar oldum maviliği artık... insanoğlunun geldiği yer neden denizin derinliği olmasın?...
Devamı

bireysel teknolojiler

Resim
her geçen gün, daha da bireyselleşiyoruz...Bu ,toplumsallığı kaybettiğimiz anlamına geliyor...Daha duyarsız,daha çok tüketici ve daha da kendimiz çin yaşayan bireylere dönüşüyoruz...Sokakta kulaklıklarımızla paket mutluluklar yaşıyoruz,ama paylaşmıyoruz...paylaşılmayan keyifler tüketiliyor ve yedikten sonra çöpe attığımız ambalaj kağıtlarından farkı kalmıyor...Teknoloji de toplumsallıktan çok bireyselliğe hizmet ediyor...Yollar tek kişi taşıyan otomobillerle dolu.Bu durum petrol yakıtlarının oluşturduğu çevre tahribatını da beraberinde getiriyor...Alternatif teknolojiler için bilimsel veriler yeterli olduğu halde,dünyayı yöneten firmalar, tekellerini sarsacak alternetiflerin yaygınlaşmasını engelliyor...Hayat kaynağımız güneş enerji kaynağı olarak seçilirse çevreyle barışık ulaşım araçları için çok fazla seçenek yaratılabilir.Sürat tutkusu insanlara petrol satabilmek için özendirilen gereksiz bir duygu.Şehir içinde ulaşımda; güneşten elde edilecek 50-60 km lik bir sür
Devamı

insanlar düşer!

Resim
insanlar düşer! dedi adam..bendenbiraz para istedi...çok sıkıntılı zamanlarımdı ruhsal açıdan...evet bir yere kadar anlarım; insanlar zor durumda kalabilirler,çaresiz olabilirler..ama o günlerde ben de çok çaresizdim...çıkış bulamıyordum...ruhsal depresyonum son haddindeydi..sağlıklı düşünemiyordum...ben öğrenciyim dedim...en iyi bahane...yani henüz kendi paramı kazanmıyorum...sanırım aynı yerde birkaç kez daha, başka adamlar, başka şekillerde para istedi benden...verdiğimi sanmıyorum...sonraki yıllarda o adamın acıklı sesini duydum hep ruhsal sıkıntılarımda:'insanlar düşer!...' Ben de düşmüştüm sonra.. elimdeki gelecek umutlarını bir anda kaybetmiştim...ama ne kadar düşülür daha diye de soruyor bilinçaltımda bişeyler...sokaklardaki yalnız, sefil alkolikler düşmenin son sınırı mı? insan şu anda olduğu durumu uçurumun alt katlarına bakarak daha rahat kabulleniyor...ruhum yara aldı...ama hala gücüm var...tepeye tırmanabilrim...kaldığım yerden geç de olsa devam edebilirim...daha f
Devamı