ne kadar geçmişte?

çocukluğum bana bakıyor...eksik bişeyler var sanki...neredesin?...soruyor...neden?...soruyor...ya nasıl?...soruyor...eksik bişeyler var evet...çocukluğumda yitirdiğim bişeyler...öyle belirsiz bakıyor ki ekrandan;geçmişten...şu anı açıklayan bir durgunluk sanki...ürkeklik,gülümsemeyen bakışlar,sessizlik...hala aynı belkide.kendimi yitirmişliğimin şaşkınlığı yıllardır üzerimde; oysa ki çocukluğumun bakışlarında da aynı şaşkınlık; neden?...soruyor...Elimizde olmayan şeyler var...çocuk yüreğimizi geleceğe taşırken yaralayan;elimizde olmayan...bir varoluş sorunu belki...varolmayı ben seçmedim...ama yok da değilim...hayat denen filmde kötü bir figüran bile olamamış hissediyorsam cevabı varoluşumun ne kadar geçmişinde aramalıyım?...çocuk bakışım bile şu anki sessizliğimi yansıtıyor....ne kadar geçmişte kaybettimşu an aradıklarımı?...soruyor...